Αλέξια: "Έμαθα να εμπιστεύομαι ό,τι μου δίνει χαρά"...
Για πολλα χρόνια υπήρξα «η βασίλισσα της ποπ ελληνικής μουσικής». Μετά, αλλάζοντας εντελώς μουσική κατεύθυνση, έγινε «η μούσα του Μίκη Θεοδω...

Σε στενοχωρεί όταν κάποιοι συνεχίζουν να σε ταυτίζουν με τις ποπ επιτυχίες σου, με το «Κορίτσια ξενυχτάνε», το «Άσπρο μαύρο» και το «Δίλημμα»;
Όχι! Χαίρομαι. Αγαπώ τα τραγούδια αυτά και, εφόσον ο κόσμος δεν με ταυτίζει μόνο με αυτά, χαίρομαι ακόμα περισσότερο, διότι, καταλαβαίνεις, αυτά έγιναν προ εικοσαετίας. Από τότε έγιναν τόσα πολλά άλλα...
Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που έχεις μάθει για τον εαυτό σου τον τελευταίο καιρό;
Να τον εμπιστεύομαι και, γενικά, να εμπιστεύομαι τη ροή των πραγμάτων, τα μηνύματα που λαμβάνουμε όλοι τυχαία: την εσωτερική φωνή, τη διαίσθηση, τις επιθυμίες μου, μικρές ή μεγάλες. Να εμπιστεύομαι τη θετική πλευρά της σκέψης μου και να την εκπαιδεύω ώστε να γίνεται όλο και θετικότερη. Επίσης, έστω κι αν μερικές φορές φοβάμαι, να προχωρώ έτσι κι αλλιώς. Έπειτα από λίγα βήματα ανακαλύπτω ότι είμαι άφοβη. Και αυτό κάνω: Κάθε μέρα, όποτε νιώσω το τσίμπημα, προχωρώ, άφοβα. Τέλος, έμαθα να εμπιστεύομαι ό,τι μου δίνει χαρά!
Τι σε πληγώνει σήμερα;
Με πληγώνει όταν δεν με εμπιστεύομαι, όταν δεν είμαι ευγενική και απαλή μ’ εμένα και με τους άλλους. Με πληγώνει η άσκοπη βία, για την οποία δεν μπορώ να κάνω κάτι ώστε να τη σταματήσω, παρά μόνο να την παρακολουθώ από την οθόνη μου. Με πληγώνουν οι λύπες των ανθρώπων, ειδικά όταν βλέπω να βασανίζονται παιδάκια, ηλικιωμένοι, ζώα, να καταστρέφεται η φύση, να καταδιώκονται άνθρωποι διότι είναι διαφορετικοί από αυτό που αποκαλούν «νορμάλ».
Περισσότερα στο People που κυκλοφορεί!