Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΡΡΙΚΑΣ ΠΡΕΖΕΡΑΚΟΥ....

Η ΕΡΡΙΚΑ ΠΡΕΖΕΡΑΚΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΣΕΞΥ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ....ΟΜΩΣ Η ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ Dancing With The Stras ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΔΑΚΡΥΑ....Η ΙΔΙΑ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ....

"Ο πατέρας μου στεναχωρήθηκε πολύ όταν του είπα ότι θα κάνω πρωταθλητισμό. Πίστευε ότι θα χαραμιζόμουν σε κάτι μονοδιάστατο, όπως ο στίβος. Επέλεξε να διατηρήσει απόμακρη στάση αλλά μέσα του πιστεύω ίσως και να θύμωνε που δεν έκανα κάτι πιο κοντά στις ποιότητές μου, όπως ο ίδιος τις ένιωθε. Πίστευε πολύ σε μένα. Ετσι, είχε επιλέξει και δεν ερχόταν σε αγώνες, σπάνια… Μανιάτης βλέπεις. Το 2003 ήταν πολύ βαριά άρρωστος. Είναι καλοκαίρι, είμαι στα «Μπιζάνεια» στην Καλλιθέα και έχω αγώνα στο επί κοντώ. Ο πατέρας μου θα έβγαινε εκείνο το απόγευμα από το νοσοκομείο και έτσι δεν θα ερχόταν ούτε η μητέρα μου στον αγώνα. Ξαφνικά, τον βλέπω να μπαίνει στις κερκίδες υποβασταζόμενος από τη μητέρα μου. Ανάμεσα στα δοκιμαστικά άλματα που έκανα είδα ότι του πήρε ίσως ένα τέταρτο να καταφέρει να πλησιάσει. Τόσο πολύ χάλια ήταν… Ηταν ένα μεγάλο σοκ για μένα. Ηταν τεράστια κίνηση να έρθει. Ειδικά σε αυτήν την κατάσταση. Εκεί κατάλαβα ότι δεν είχα μόνον εγώ αισθανθεί ότι θα έφευγε σύντομα από την ζωή. Με αυτήν του την υπέρβαση να έρθει σε αυτήν την κατάσταση στον αγώνα έδειχνε ότι ήξερε και ο ίδιος, όπως και ότι δεν είχε πρόθεση να χάσει λεπτό μακριά από τη σύνδεσή του με τα παιδία του και τις επιλογές τους…
Ευτυχώς, ήταν καλοκαίρι και φορούσα γυαλιά… Δεν σταμάτησα να κλαίω παράλληλα με τον αγώνα μου… Δεν ήξερα αν έκλαιγα από ευγνωμοσύνη που είχε έρθει ή από πόνο που ένιωθα ότι ξέρει πως δεν έχει πολύ καιρό ακόμα με τα παιδιά του… Είχα συγκλονιστεί. Υστερα από λίγους μήνες τον έχασα."