Μιχάλης Χατζηγιάννης: «Σήμερα, δεν κάνω πολλά όνειρα»

Της πιο σημαντικές του αναμνήσεις, αλλά και τα σχέδιά του για το μέλλον, αποκαλύπτει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, τονίζοντας πως εξαιτίας των συνθηκών δεν κάνει πολλά όνειρα!

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μου φορά στη σκηνή. Ήταν όταν στην Α’ Λυκείου τραγούδησα μπροστά σε όλο το σχολείο μου. Η καθηγήτρια της μουσικής με έβαλε κυριολεκτικά με το ζόρι να πω ένα τραγούδι για την γιορτή της 25ης Μαρτίου. Στην αρχή ήμουν παγωμένος! Θυμάμαι ακόμα εκείνο το συναίσθημα. Κι αμέσως μετά τον ενθουσιασμό των συμμαθητών μου. Σ’ εκείνη την ηλικία, το χειροκρότημα από τους συνομηλίκους σου είναι πολύ σημαντικό», αναφέρει ο τραγουδιστής.

Παράλληλα, ο Μιχάλης αποκαλύπτει πως στην ηλικία των 10 ετών, όταν στο δωμάτιό του έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε, η μητέρα του τον ηχογραφούσε κρυφά! «Κάποια στιγμή, χρόνια μετά, ακούσαμε μαζί τις κασέτες που είχε συγκεντρώσει. Η φωνή του 10χρονου εαυτού μου με έκανε να ντρέπομαι, αλλά και να συγκινούμαι», προσθέτει και τονίζει πως οι γονείς του είναι οι μέντορές του, καθώς των ενθάρρυναν να βαδίσει στον δρόμο που επιθυμούσε.

«Την πρώτη φορά που ήρθα στην Αθήνα, στα 20 μου, οι δρόμοι μου φάνηκαν τεράστιοι, οι αποστάσεις εξαιρετικά μεγάλες. Περπάτησα πρώτη φορά στην Βασιλίσσης Σοφίας και νόμιζα ότι ήταν ατελείωτη! Ζούσα το όνειρό μου, βέβαια! Από την μία ήμουν κατενθουσιασμένος κι από την άλλη τρομαγμένος. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να τα καταφέρω. Αυτή η αίσθηση του κενού και της άγνοιας, ήταν μια ωραία πρόκληση», εξομολογείται.

Ο δημοφιλής τραγουδιστής αναφέρει πως ο πρώτος άνθρωπος που τον αναγνώρισε στον δρόμο, όταν πια απέκτησε φήμη, ήταν η κόρη ενός γείτονά του, στο πρώτο του σπίτι, στην πλατεία Καραϊσκάκη, ενώ δεν κρύβει πως... απέφευγε να πει το πρώτο του τραγούδι, το «Άγγιγμα Ψυχής», γιατί στην αρχή κανείς δεν ήξερε πως ήταν δικό του!

«Περίπου στα 30 μου άρχισα να νιώθω ότι γύρω μου τα πράγματα αλλάζουν., αλλά και πως κι εγώ ο ίδιος αλλάζω κι έχω άλλες αναζητήσεις. Αυτό μεταφράστηκε και στη δουλειά μου. Η ενηλικίωση μου έφερε δύναμη, αυτοπεποίθηση, αλλά και μια αγωνία για το τι γίνεται μετά», συνεχίζει ο Μιχάλης και παραδέχεται ότι λόγω της κατάστασης στη χώρα δεν κάνει πολλά όνειρα.

Όσο για τα «κίτρινα» δημοσιεύματα που βγαίνουν κατά καιρούς;
«Την πρώτη φορά με πλημμύρισε ένα ενοχλητικό και βασανιστικό συναίσθημα. Στενοχώρια! Σκεφτόμουν πως η δουλειά που κάνω δεν έχει σχέση με αυτό το σύστημα. Όταν σου συμβαίνει αυτό, από την μια σε ζώνουν οι αμφιβολίες για τον χώρο που επέλεξες να υπηρετήσεις και από την άλλη ένα “πατριωτικό” πείσμα να το πολεμήσεις. Και μέσα σε αυτή την παραφροσύνη, πορεύεσαι», απαντά!

Πηγή: συνέντευξη στο περιοδικό «Marie Claire»