Θοδωρής Αθερίδης: «Έπιασα πάτο…»

Για τον μεγάλο του αγώνα να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ μίλησε ο Θοδωρής Αθερίδης, αποκαλύπτοντας συγκλονιστικές λεπτομέρειες από το μαρτύριο που ζούσε για πολλά χρόνια.

«Τις τελευταίες σαράντα μέρες πριν κόψω οριστικά το ποτό, έχασα απολύτως τον έλεγχο και είχα φτάσει στο εξής σημείο: κοιμόμουν μόνο για μία – δύο ώρες το εικοσιτετράωρο και έπινα όλη μέρα. Επί σαράντα μερόνυχτα, έπεφτα το βράδυ λιώμα στις δύο και στις τέσσερις τα ξημερώματα ξυπνούσα από τους πόνους  και έτρεχα να ξαναπιώ. Το συκώτι μου είχε φρικάρει. Κι εγώ κόντευα να τρελαθώ από την έλλειψη ύπνου. Τότε με κυρίευσε τρόμος ολικός. Κατάλαβα ότι κάτι πηγαίνει πολύ άσχημα με την πάρτη μου, διότι επί ενάμιση μήνα, εάν δεν ήμουν επί 24 ώρες πιωμένος, δεν μπορούσα να υπάρξω. Είπα πως δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό και πήγα να ζητήσω βοήθεια»,είπε.

Ο γνωστός ηθοποιός μάλιστα αποκάλυψε πως ένιωσε ότι δε θα τα καταφέρει μόνος του και γι’ αυτό απευθύνθηκε στους Ανώνυμους Αλκοολικούς.

«Πήγα την τέταρτη μέρα, αφότου από μόνος μου είχα σταματήσει να πίνω. Πήγα γιατί ήμουν έτοιμος να ξαναπιώ. Είπα: “Αν δεν πάω, δεν με βλέπω να κρατάω την απόφασή  μου”. Στο γραφείο που μπήκα, ήταν ένας παλιός αλκοολικός που είχε ξεπεράσει το λούκι του και μου έκανε διάφορες ερωτήσεις για να δει την έκταση του προβλήματός μου. Του είπα ότι δεν θέλω να αποδεχτώ τον συμβιβασμό και ότι είμαι έτοιμος να βάλω όρια στον εαυτό μου. Στο τέλος μου είπε ότι η ομάδα θα με περίμενε την επόμενη μέρα. Και σιγά σιγά, εάν έχει τη θέληση να βγεις κι εάν καταλάβεις ότι σ’ έχει πνίξει το αλκοόλ μέχρι το λαιμό, μπορεί και να βγεις», τόνισε.

Όσο για τις αιτίες που τον οδήγησαν στον αλκοολισμό;

«Έχω το γονίδιο μάλλον», απαντά. «Ο πατέρας μου έπινε. Αλλά αυτοί που πίνουν για τη γεύση του αλκοόλ είναι οι “κοινωνικοί πότες”: Ένα κρασάκι με το φαγητό ή ένα ουισκάκι με το βραδινό τσιγάρο στο σαλόνι ή στο μπαρ – τους αρέσει αυτή η εικόνα, είναι το αθώο τους φετίχ. Αλλά ο αλκοολικός πίνει για τη φτιάξη, για να φύγει, γι’ αυτό μπορεί κάποια στιγμή να πιει μέχρι και σκέτο οινόπνευμα, άμα δεν βρει κανονικό ποτό. Τον μπαμπά μου δεν τον είδα ποτέ να παραπατάει. Έμοιαζε να’ ναι ο κοινωνικός πότης. Ενώ εγώ είχα πολλές συνέπειες», είπε.

Τέλος αυτό που τον κράτησε να συνεχίσει τη μάχη του με το ποτό ήταν τα λόγια της μητέρας του.

«Θεωρώ ότι με έσωσε η επιμονή της μάνας μου, όταν ήμουν μικρός, μου μιλούσε για την πρόοδο του ανθρώπου, την εργατικότητα και την πίστη και επέμενε ότι εάν προσπαθήσεις με τον σωστό τρόπο μπορεί και να ανταμειφθείς. Η ανάμνηση των λόγων της έγινε πρόταγμα μέσα μου για να βοηθήσει να βγω απ’ αυτή την ιστορία. Αν δεν υπήρχε μέσα μου αυτό πού θα πάταγα τα πόδια μου; Από πού αλλού θα μπορούσα να κρατηθώ; Ο Φρόιντ λέει ότι “ο ευνοούμενος της μαμάς ποτέ δεν αποτυγχάνει”», είπε.

Πηγή: Real Life