Πάνος Καλίδης: "Παναγίτσα μου, κάνε με τραγουδιστή"

Από το χωριό του, τη Νέα Σεβάστεια Δράμας, βρέθηκε να φτιάχνει γλυκά σε ένα τοπικό ζαχαροπλαστείο και από εκεί να τραγουδάει στις μεγαλύτερες πίστες της Αθήνας, αποκτώντας το δικό του κοινό μέσα σε πολύ σύντομο διάστημα. Ο Πάνος Καλίδης είναι από τους ελάχιστους νέους, αυθεντικούς, λαϊκούς τραγουδιστές που έχουν εμφανιστεί στο ελληνικό πεντάγραμμο την τελευταία δεκαετία.

Αυθόρμητος, με μεγάλη δόση χιούμορ και αυτοσαρκασμού, ο νεαρός τραγουδιστής με το ποντιακό ταμπεραμέντο ανοίγει τη καρδιά του στην «Εspresso της Κυριακής» και αποκαλύπτει όλα όσα δεν έχει πει ποτέ ξανά. 


Μάστορας στα τσουρέκια, μπαμπάς μιας πανέμορφης κορούλας και κολλημένος με τα αεροπλανάκια του, ο Πάνος Καλίδης εξομολογείται πως «έγινα τραγουδιστής έπειτα από μια ευχή που έκανα στον Θεό» λέει, εξηγώντας μας πώς άλλαξε η ζωή του από τη μια στιγμή στην άλλη.

«Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Δράμα. Το σχολείο το άφησα σε πολύ μικρή ηλικία. Οταν ήμουν δεκατριών χρόνων. Δεν πήγα γυμνάσιο, αλλά ήθελα πάντα να μπορώ να βγάζω τα δικά μου χρήματα και έτσι ξεκίνησα να δουλεύω».

ΟΥΤΕ Ο ΒΕΓΓΟΣ!
Πιτσιρίκι ακόμη πέρασε από ένα σωρό πόστα προσπαθώντας να βγάλει το χαρτζιλίκι του. «Δούλεψα σαν πλακάς, βοηθός σε οικοδομή, σερβιτόρος, μανάβης, φωτογράφος…» λέει γελώντας και θυμάται: «Νομίζω ότι έχω κάνει τα πάντα. Βέβαια, από τις περισσότερες δουλειές έφευγα ύστερα από διαολιές που έκανα» και θυμάται μία από τις πιο μεγάλες αταξίες του: «Μόλις είχα πιάσει δουλειά σε μια καφετέρια και ήμουν υπεύθυνος να ανοίγω το μαγαζί κάθε πρωί. Οπως σου είπα, με τα γράμματα δεν τα πήγαινα και τόσο καλά, έτσι ένα πρωί πήγα να ανοίξω την καφετέρια και βρήκα ένα χαρτάκι δίπλα στη καφετιέρα που έλεγε “μην ανοίξεις την καφετιέρα, έχει πρόβλημα”. ΔΔυστυχώς, εγώ κατάλαβα μην ανοίξεις τη καφετέρια, έτσι την έκλεισα και πήγα για καφέ. Την άλλη ημέρα είχα απολυθεί» λέει και γελάει.

ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΗΚΕ 
Ετσι, αφού δοκίμασε το... ταλέντο του σε διάφορα επαγγέλματα, κατέληξε να φτιάχνει κουραμπιέδες, πάστες, τάρτες και τσουρέκια σε ένα από το πιο γνωστά ζαχαροπλαστεία της Δράμας: «Φτιάχναμε τεράστιες ποσότητες. Είχε πλάκα, αλλά δεν ήταν και πολύ εύκολο. Ξυπνούσα αρκετά νωρίς. Επαιρνα το ποδήλατο και κατέβαινα από το χωριό μου στην πόλη για δουλειά». Ενα πρωί, καθώς έκανε ορθοπεταλιές και το κρύο τρυπούσε τα κόκαλά του, ο Πάνος έκανε μιαν ευχή που μάλλον εισακούστηκε: «Κρύωνα τόσο πολύ που είπα, Παναγίτσα μου, κάνε με τραγουδιστή, να μην ξυπνάω τόσο πρωί και να μην κρυώνω».

Υστερα από τρεις μήνες το όνειρο έγινε πραγματικότητα. «Ετυχε να βρίσκεται στα μέρη μου για περιοδεία η συγχωρεμένη Νατάσα Γερασιμίδου. Ζητούσε λοιπόν κάποιον να παίζει ποντιακή λύρα και έτσι πήγα και τη βρήκα» εξηγεί ο Πάνος και η φωνή του γλυκαίνει όταν μιλάει για τη γυναίκα που τον ανακάλυψε: «Η Γερασιμίδου με άκουσε και με πήρε μαζί της. Επειτα από έναν μήνα έτυχε να υπάρχει ανάγκη στο σχήμα από έναν τραγουδιστή και έτσι από τη μια μέρα στην άλλη βρέθηκα να τραγουδάω».

Αυτή ήταν η αρχή. Μετά τον Στρατό, ο Πάνος έκανε μια μεγάλη βόλτα σε αρκετές επαρχιακές πόλεις και στη συνέχεια κατέβηκε στη Θεσσαλονίκη, από όπου άρχισε να γίνεται γνωστός: «Σίγουρα, ο δρόμος μέχρι σήμερα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με πολλή δουλειά και υπομονή κατάφερα να αποκτήσω το δικό μου κοινό, που έρχεται να με ακούσει γιατί ξέρει πως θα διασκεδάσει».

Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗ
Από τη συμπρωτεύουσα ο Πάνος βρέθηκε γρήγορα στην Αθήνα και μάλιστα να ηγείται σχημάτων. Η τελευταία συνεργασία του με την Ελλη Κοκκίνου και τη Δέσποινα Βανδή ήταν αυτή που απ’ ό,τι φαίνεται απογείωσε την καριέρα του: «Αισθάνομαι πολύ τυχερός που δούλεψα με τη Δέσποινα. Μάλιστα, η συνεργασία μας ήταν και ο προάγγελος για τη συνεργασία μου με τον Φοίβο. Οποιος έχει δουλέψει μαζί της μόνο θετικά στοιχεία έχει να πάρει, αλλιώς μάλλον είναι χαζός» αναφέρει ο τραγουδιστής, ο οποίος αυτό το διάστημα εμφανίζεται μαζί με τον Κωνσταντίνο Αργυρό και τη Στέλλα Καλλή.

«Περνάμε πολύ καλά και το σημαντικό είναι πως και ο κόσμος περνάει καλά μαζί μας. Για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτός που θα έρθει να κάνει ό,τι του αρέσει για να περάσει καλά, αρκεί να μην ενοχλεί τους γύρω του. Ο κόσμος με παρασύρει και τον παρασύρω».

Οσον αφορά στη νέα δισκογραφική δουλειά του: «Είμαι από τους τυχερούς που γράφει ο Φοίβος για μένα τραγούδια. Το τελευταίο μου είναι το “Γεια σου”, μου αρέσει πάρα πολύ, παρ’ όλο που δεν μοιάζει με τα προηγούμενα, και ο κόσμος το έχει αγαπήσει».

«Ζηλεύω και κοιτάζω το τηλέφωνό της»
Αν και ο Πάνος Καλίδης δεν μας έχει συνηθίσει να εκθέτει την προσωπική του ζωή, ωστόσο δεν έκρυψε πως θαυμάζει τη σύντροφό του, με την οποία έχει αποκτήσει μια πανέμορφη κορούλα. «Με τη Λεάνα δεν έχουμε παντρευτεί. Εχω αναγνωρίσει το παιδί μας, ζούμε μαζί και το μόνο που μένει είναι να μας παντρέψει ένας παπάς. Κατά τα άλλα, ζούμε σαν παντρεμένοι» αναφέρει ο τραγουδιστής και μας αποκαλύπτει πώς γνωρίστηκαν:

«Η Λεάνα ήταν πελάτισσα στο μαγαζί. Αφού γνωριστήκαμε, έμαθα πως είναι μακιγιέζ και στην αρχή την πήρα να δουλεύει μαζί μου σαν βοηθός μου. Στη συνέχεια, ερωτευτήκαμε, κοίταξα τα ζώδια να δω αν ταιριάζουμε και έπειτα από λίγο καιρό ήρθε στη ζωή μας το παιδί».

Αυτό που κέρδισε τον Πάνο ήταν το χαμόγελο της Λεάνας: «Πέρα από την ομορφιά, μετράει και ο χαρακτήρας. Η Λεάνα χαμογελάει συνέχεια και δείχνει κατανόηση. Είναι παλικάρι. Εχει αναλάβει την ανατροφή του παιδιού μας και το σπίτι. Αν έχεις τέτοια γυναίκα δίπλα σου, δεν φοβάσαι τίποτα» τονίζει με καμάρι.

Και οι δυο τους σκέφτονται τον γάμο αλλά όχι άμεσα: «Σίγουρα, κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Προς το παρόν προέχει η βάφτιση της μικρής μας. Θα τη βαφτίσουμε στο χωριό στις 21 Ιανουαρίου και θα της δώσουμε το όνομα της μαμάς μου, Νίνα».

Οσο για το αν ζηλεύει: «Ζηλεύω και έχω αναπτύξει διάφορους τρόπους για να ελέγχω τον άνθρωπό μου. Εχω κάθε δικαίωμα να κοιτάξω το τηλέφωνό της. Το θέμα είναι να μη δώσεις δικαίωμα στον άνθρωπό σου να υποψιαστεί κάτι. Εγώ αφήνω χώρο να με ελέγχει».

«Αν μείνω άνεργος, θα γυρίσω στο χωριό»
Η οικονομική κρίση δεν αφήνει αδιάφορο τον Πάνο Καλίδη, τον οποίο τρομάζει η ιδέα να μείνει χωρίς δουλειά:
«Αν συμβεί, θα πάρω την οικογένειά μου, θα γυρίσω στο χωριό και θα φυτεύω το μποστανάκι μου. Εχω μάθει να ζω στα λίγα, άλλωστε δεν μου αρέσουν τα λούσα και η χλιδή» λέει ο Πάνος και προσθέτει: «Πατάω στη γη. Μετά κόπων και βασάνων πάει καλά η δουλίτσα μου. Δόξα τω Θεώ, η οικογένειά μου δεν έχει ξεμείνει ποτέ. Εχω να πάρω γάλα στο παιδί».

«Λατρεύω τον μοντελισμό»
Εκτός από την κόρη του, ο Πάνος έχει και άλλες… καψούρες: «Η μικρή έχει φέρει χαρά στη ζωή μου, αλλά από εκεί και πέρα έχω και άλλες καψούρες. Περνάω πολύ χρόνο με τη σύντροφό μου και λατρεύω τον μοντελισμό. Αυτό το διάστημα φτιάχνω ένα αεροπλανάκι με ξύλα από στόρια και ελπίζω κάποια στιγμή να πετάξει».