N.Γερμανού: "Αν ήμουν πιο φιλόδοξη θα διέδιδα πράγματα που δεν ισχύουν για να ανεβάσω το κασέ και τη ζήτησή μου"

Αν θα συνεχιστεί το «Μες στην Καλή Χαρά», αν βαρέθηκε να τη ρωτάνε για παιδιά και για σχέσεις με νεότερους και τι θεωρεί θλιβερό από τις τακτικές των «περιφερόμενων εγκλημάτων της τηλεόρασης». H Ναταλία απαντά σε όλα, τώρα... (και διηγείται άγνωστες ιστορίες με τους διάσημους φίλους της).

 

Γυρνώντας θα είσαι... Μες στην Καλή Χαρά; Συζητήσατε; Κανονικά μια Γερμανού είναι φίλη των Γερμανών, συνεννοείται...
Αν μιλούσα και γερμανικά, ακόμα καλύτερα! Είναι αλήθεια πως έχω κάνει αρκετά ραντεβού με το κανάλι και είμαι σε συχνή επαφή με τους Γερμανούς διευθυντές μου. Λοιπόν, έχω μια εκπομπή, το Chart Show, που συνεχίζεται κανονικά και την επόμενη σεζόν – έχουν ήδη γυριστεί πέντε επεισόδια και θα γυριστούν άλλα πέντε. Όσον αφορά το Μες στην Καλή Χαρά, νομίζω πως όλα θα πάνε καλά και θα σας προσφέρουμε γενναίες δόσεις γέλιου και φέτος.

Γράφεις στίχους, κάνεις ραδιόφωνο χρόνια, τηλεόραση, γράφεις κατά καιρούς σε περιοδικά, παίζεις μουσική σε κλαμπ. Είσαι εργασιομανής, ε;
Τότε γιατί με λένε τεμπέλα; Έλα, ντε! Υπάρχουν φίλοι και συνεργάτες μου που πιστεύουν πως, αν είχα υπάρξει περισσότερο φιλόδοξη, θα είχα καταφέρει περισσότερα. Ίσως αυτό να μεταφράζεται ως τεμπελιά.

Και; Συμφωνείς;
Δεν συμφωνώ. Η φιλοδοξία στα επαγγελματικά ήταν ανάλογη με το χαρακτήρα μου. Δεν μπορώ περισσότερο. Οτιδήποτε παραπάνω έκανα θα ξέφευγε από εμένα.

Και τι θα συνέβαινε τότε;
Τι; Θα γινόμουν ένα περιφερόμενο έγκλημα του χώρου, από αυτά που σιχαίνομαι. Θα διέδιδα πράγματα που δεν  ισχύουν για να ανεβάσω το κασέ και τη ζήτησή μου. Θα έπαιρνα τηλέφωνο γνωστούς και φίλους και blogs και sitesκαι θα έλεγα «γράψε πως με ζητάνε τέσσερα κανάλια» και τα κανάλια δεν θα είχαν ιδέα. Είναι τόσο εύκολο! Και τόσο θλιβερό! Και μόνο η ντροπή μου, που ο κ. Μπούτος ή ο κ. Λάτσιος ή ο κ. Τέβες –ο δικός μας στον Αlpha– θα άνοιγαν τα blogs και θα έλεγαν «ποια είναι η Γερμανού που λέει πως τη θέλω στο κανάλι μου και τη διεκδικώ;» θα μου κατέστρεφε την ίντριγκα. Και αναρωτιέμαι: Ο κόσμος τα χάφτει αυτά;

Νιώθεις περισσότερο στιχουργός;
Μμμ! Πριν από κάνα μήνα άκουγα ένα τραγούδι μου και προσπαθούσα να ταυτιστώ με το στίχο που είχα γράψει η ίδια. Με έναν παράξενο τρόπο, έχει φύγει από μένα, έχει πετάξει, έχει πάψει να είναι δικό μου και ανήκει πιο πολύ στους άλλους. Πώς να το εξηγήσω; Δεν μπορώ, ρε παιδί μου, να βάλω ένα ουίσκι και να νταλκαδιάσω με δικό μου τραγούδι! Λοιπόν, δεν ξέρω τι νιώθω πιο πολύ. Ο Ρέμος μού είπε μια ωραία κουβέντα –μεταξύ αστείου και σοβαρού– πριν από λίγο καιρό που ήμασταν στο καμαρίνι του. Τον ρώτησα «Δεν είμαι η αγαπημένη σου παρουσιάστρια;». «Γιατί, εσύ νιώθεις παρουσιάστρια;» μου λέει. Έντρομη, εγώ! «Τι; Δεν είμαι παρουσιάστρια; Τι είμαι;». «Αγαπούλα μου, εσύ είσαι ένα μουσικό πολυεργαλείο ». Μου άρεσε αυτή η κουβέντα. Όλα όσα κάνω έχουν κοινό παρονομαστή τη μουσική. Ένα κομμάτι μου βρίσκεται σε καθένα από όλα αυτά.

Περισσότερα στο Down Town που κυκλοφορεί.