Πώς μας καταντήσανε έτσι; Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Πώς μας καταντήσανε έτσι;

Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

     Πέμπτη απόγευμα, οδός Τσιμισκή στη διασταύρωση με πλατεία Αριστοτέλους, ίσως  στο Κεντρικότερο σημείο της Θεσσαλονίκης και μην με κατηγορήσετε για «τοπικισμό» πριν διαβάσετε το κείμενό μου…Πώς να το κάνουμε άλλωστε Σαλονικιός είμαι και αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες και είναι πιο συνηθισμένο να περπατώ στην Τσιμισκή, στην Αγίας Σοφίας ή στην Αγγελάκη από ότι στον πεζόδρομο της Ερμού ή στην οδό Πανεπιστημίου της Αθήνας.

       Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα ή και σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της πατρίδας μας συχνά περνούν από δίπλα μας άτομα που μιλούν μεγαλόφωνα (στα bluetooth τους) σε μια συνηθισμένη καθημερινή πραγματικότητα. Κάποτε υπήρχαν και λίγα άτομα που μιλούσαν στον εαυτό τους χωρίς να κρατούν κινητό ή ένα bluetooth…

       Ο άνθρωπος, μάλλον σαραντάρης, μοιάζει να πηγαινοέρχεται μπροστά το γνωστό, στολισμένο με όμορφα λουλούδια, ρολόι του πεζόδρομου. Μιλάει με χειρονομίες, έτσι δεν μιλάμε εμείς οι Έλληνες και οι άλλοι Μεσογειακοί λαοί, και στο πρόσωπό του φαίνεται έντονα χαραγμένη μια ταραχή. Ίσως να με παρεξηγήσουν κάποιοι για την περιέργειά μου αλλά μου την προξένησε το γεγονός ότι ενώ ο συνάνθρωπός μου, ο συμπολίτης μου, εμφανέστατα και σχετικά μεγαλόφωνα μιλάει ΔΕΝ φαίνεται να έχει το γνωστό bluetooth αυτό που συχνά μας κάνει να αναρωτιόμαστε «το άτομο έχει ψυχολογικό πρόβλημα και μιλάει μοναχό του ή μιλά στο κινητό μέσω…bluetooth?»

         Κοντοστάθηκα, ιδιαίτερα όταν είδα τον άνθρωπο να κάνει ένα βήμα μπρος και στρίβοντας να βρίσκεται στην εκ διαμέτρου αντίθετη θέση από αυτήν στην οποία ήταν όταν μονολογούσε και, ως Θεέ και Κύριε, να συνεχίζει να μιλά απευθυνόμενος προφανώς στον εαυτό του όταν ήταν στην απέναντι θέση πριν μερικά δευτερόλεπτα.

         Το πρόβλημα που αφορά στην ψυχική υγεία του καθένα και της καθεμιάς μας όταν αρχίζουμε να εξωτερικεύουμε μεγαλόφωνα τις ενδόμυχες σκέψεις μας και μάλιστα αδιαφορώντας για το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο και τον μονόλογό μας τον ακούνε και άλλοι συνοδοιπόροι μας είναι γνωστό και αιτιολογείται από την μερική και παροδική κατάσταση τουλάχιστον ανεξέλεγκτου στρες που μειώνει και τον υποκειμενικό έλεγχο της συμπεριφοράς μας.

         Το πρόβλημα αναδεικνύει πολύ πιο σοβαρές ψυχοπαθολογικές καταστάσεις όταν το άτομο όχι μόνο μονολογεί μεγαλόφωνα σε δημόσιο χώρο και εις επήκοο των συνοδοιπόρων του αλλά, επιπρόσθετα, σε αυτά που λέει…απαντάς κιόλας κάνοντας διάλογο με τον εαυτό του…

        Τον πλησίασα καθώς συνειδητοποίησα ότι με αναγνώρισε και, μάλιστα διακόπτοντας τη δική του ιεροτελεστία μεγαλόφωνου διαλόγου με τον εαυτό του με χαιρέτησε λέγοντας, «γεια σας κ καθηγητά…»

        Φυσικά και ανταποκρίθηκα με το δικό μου «καλησπέρα σας αγαπητέ» και θέλησα να τον προσπεράσω αλλά συνέχισε να μου μιλά…

-------Είναι σοβαρά πράγματα αυτά κ Πιπερόπουλε, με ρώτησε ο άγνωστος συνοδοιπόρος του πεζόδρομου της Αριστοτέλους…

-------Σε τι συγκεκριμένα αναφέρεσάι, τον ρώτησα και μου απάντησε

------Μα, καλά, θέλουν και συναίνεση τώρα σε όλα αυτά που κάνουν και όπως λένε οι ειδήσεις και ξαφνικά ανακοινώθηκε στις ειδήσεις ότι θα τους «μαζέψει» στο Προεδρικό μέγαρο ο κ Παπούλιας…Για να κάνουν τι ακριβώς;

------Υποθέτω όπως όλοι μας, του απήντησα, ότι θα συζητήσουν για την κρισιμότητα της κατάστασης, για την 5^η δόση, για την συναίνεση που τώρα πλέον απαιτούν με αυταρχισμό οι συμμέτοχοι της τρόικα…

------Θυμάστε παλιότερα όταν τους είχε πάλι «μαζέψει» ο κ Παπούλιας και είχαν συζητήσει για το ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ (βάζω τα κεφαλαία επειδή η φωνή του δυνάμωσε λέγοντας αυτές τις 4 λέξεις) και στη συνέχεια (πάλι υψώθηκε η φωνή του) ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΤΑ ΑΠΟΚΤΗΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΜΙΖΕΣ, ΛΑΜΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΡΕΜΟΥΛΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΕΝ ΔΗΜΕΥΘΗΚΑΝ!!!

------Θυμάμαι, του απάντησα, και πριν προλάβω να πω κάτι άλλο ο άνθρωπος συνέχισε,

------Αυτόν τον διάλογο είχα με τον εαυτό μου κ Καθηγητά, έλεγα για δες πόσο έντεχνα τα κατάφεραν όλοι τους να κοιτάζουμε την 5^η Δόση, να μιλάμε για έξοδο από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή, να τρέμουμε με τη σκέψη της στάσης πληρωμών και πιθανής πτώχευσης και να ΜΗ ΤΟΥΣ ΡΩΤΑΜΕ ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ κύριοι και κυρίες πρώην και νυν βουλευτές και βουλευτίνες και πότε, κατά την προσφιλή ηλίθια έκφρασή σας, ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ στα τελευταία 37 χρόνια Πράσινων και Μπλε Κυβερνήσεων που μας ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝΕ ΕΤΣΙ…

------Βρήκες καμιά ικανοποιητική απάντηση, τόλμησα να τον ρωτήσω;

------Εγώ όχι, μου είπε, αλλά μου την έδωσε τις προάλλες ο κ Πάγκαλος θυμίζοντάς με ότι μαζί τα φάγαμε…

       Μου χαμογέλασε, και ξαφνικά σήκωσε τη δεξιά του παλάμη και χαστούκισε τον εαυτό του!

-----Γειά σας κ καθηγητά, χάρηκα που σας είδα, μου είπε και συνέχισε, εγώ πάω στη συγκέντρωση στο Λευκό Πύργο, εσείς;

-----Έχω μια κοινωνική υποχρέωση, χάρηκα και εγώ του είπα, και ντράπηκα να προσδιορίσω τον καναπέ μου ως…υποχρέωση!

      Οι κοπελίτσες και ο νεαρός που ερχόταν από απέναντί μου δεν μιλούσαν στον εαυτό τους, κρατούσαν στο χέρι τα κινητά τους και τα Bluetooth ήταν κρεμασμένα στο γιακά των υποκαμίσων τους…

       Πώς μας καταντήσανε έτσι;

       ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΨΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!!!